Daar sta je dan op de dansauditie, op te warmen tegen de barre. Je kijkt rond je en ziet bijna 100 andere dansers rond je. Je voelt je handen zweten en je hartslag gaat de hoogte in. “Hoe spring je uit tussen die massa? Hoe kan ik er voor zorgen dat ze me opmerken? Wat als alle dansers de choreografie sneller leren dan mij? Kijk naar het meisje tegen over je, ze is veel leniger dan mij!” Dit zijn gedachten die je auditie zullen doen falen.

Wat als we je zeggen dat er een manier is om opgemerkt te worden? Dat er een manier bestaat om de aandacht van de choreograaf te krijgen zonder driedubbele pirouettes te moeten maken met je been achter je oor?

We zouden je advies kunnen geven over wat je moet aan doen of wat je met je haar moet doen, maar daar hebben we het later over in een andere dansblog want er is een manier die nog veel meer effect heeft. Deze gaat helemaal terug naar de fundamenten van dans, de principes waar het allemaal vandaan kwam. Martha Graham kon het niet beter zeggen dan toen ze zei,

“Het kan niemand iets schelen of je niet goed kunt dansen. Sta op en dans. Goede dansers zijn niet gemaakt door hun techniek, ze zijn gemaakt door hun passie.”

Wil de choreograaf dan niet dat je zijn choreografie perfect uit voert? Natuurlijk wel, maar er zit meer in dan dat. Laten we even kijken naar een paar mogelijkheden op een auditie.

  • Je dans het goed en herinnert alle onderdelen van de choreografie, maar je bent voortdurend hard aan het concentreren. Je telt in je hoofd en vergeet te genieten van wat je aan het doen bent. Resultaat: je zal zult hoogst waarschijnlijk nooit slagen.
  • Je mist een paar stappen, zowat de helft van de choreografie, maar je hebt er plezier in. Je houdt van dansen en je weet dat je je best doet, je leeft je volledig in. In plaats van te stressen over de gemiste stappen voel je de muziek en pik je de choreografie terug op. Resultaat: hoogst waarschijnlijk ben je er door.
  • Je mist een paar stappen je bevriest. Je probeert terug in te vallen en je kijkt naar de andere dansers rond je, hopend op een stuk waar je terug kan invallen, maar helaas. Je probeert niet hysterisch te worden, maar je armen vallen neer en je hebt geen enkel idee wat te doen. Resultaat: Je raakt gefrustreerd en je weet nu al dat je niet door zult zijn.
  • Je kilt de choreografie en je houdt er van. Dansen is waarvoor je bent gemaakt en pas op als er iemand in je weg komt staan. Je leeft je in doorheen het volledige stuk. Resultaat: Je bent geslaagd!

Het belangrijkste deel van de auditie is niet, het volledig door hebben van de choreografie, maar het gaat om het tonen aan de choreograaf waarom je danst in de eerste plaats. Vergis je niet, we bedoelen hier niet mee dat je moet opscheppen. We zeggen ook niet dat je de choreografie moet negeren en doen wat er in je op komt. Dansen vanuit je hart en opscheppen zijn twee verschillende dingen.

Geniet van het moment. We weten dat je dit “weet”. Dit is “niets nieuws” voor jou hé? Maar toch blijven we naar audities gaan, worden we zenuwachtig en concentreren we ons meer op de pasjes perfect uit te voeren dan op onze passie.

Moraal van het verhaal? Doe niet enkel de pasjes, VOEL de dans. Luister niet alleen naar de muziek, VOEL de muziek. Denk niet aan de mensen die kijken en wat ze er van denken. Doe het voor je zelf, beleef het momentDAARDOOR zal je opgemerkt worden. Zo zal je slagen in de auditie!

Lees ook: Tips voor een dansauditie

 1,047 keer gelezen